Frezowanie jest procesem obróbki poprzez cięcie za pośrednictwem podstawowego ruchu kołowego ? cięcia ? i dowolnego, lecz skierowanego prostopadle do osi, obracania narzędzia ruchu posuwu. Proces frezowania jawi się jako przerywany proces usunięcia wiórów; powtarzające się rytmicznie przerwy w usunięciu wiórów i wahania siły cięcia wymagają dobrych właściwości dynamicznych frezarek i oprzyrządowania. Najsłabsze ogniwo w siłowym zarysie systemu OUNC (obrabiarka ? urządzenie ? narzędzie ? część) określa dopuszczalne reżimy cięcia, które mogą zostać przyjęte przy obróbce półwyrobu. Frezowanie powierzchni pochyłych, płaskich, wypukłych i wgiętych, oraz wysoka precyzja powtarzania podczas pozycjonowania wymagają dużej precyzji geometrycznej obrabiarki i oprzyrządowania.

Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie wspomniane powyżej rodzaje oprzyrządowania obrabiarek wykorzystuje się przy obróbce półwyrobów i na innych typach obrabiarek do skrawania metali: obrabiarek do kół zębatych, strugarek, dłutownic, ciągarek, obrabiarek elektroiskrowych, obrabiarek sterowanych numerycznie, centrów obróbkowych, przy wykonaniu operacji ślusarskich i pomiarowych. Korzystając z oprzyrządowania obrabiarek o wysokiej jakości wielokrotnie zwiększamy możliwość otrzymania końcowego produktu o wysokiej jakości, skracamy dodatkowy czas na produkcję części i procent wyrobów wybrakowanych, w wyniku zmniejszają się koszty własne produkcji i zwiększa jej konkurencyjność.

Wiercenie ? jest to sposób obróbki poprzez cięcie, za pomocą którego można uzyskiwać otwory, zwiększać średnicę otworów lub zmieniać ich kształt. Obróbka przy pomocy wierteł krętych jest surowa i najczęściej nie zapewnia dobrej jakości powierzchni i odpowiedniości zadanym parametrom. Za pomocą rozwiertaków doskonali się powierzchnię ścianki otworu i zwiększa precyzję jego rozmiaru. Przy pomocy rozwiertaka wykonuje się powierzchnie płaskie lub kształtowe (dzięki kształtowi narzędzia). Gwintowniki zapewniają gwintowanie wewnętrzne. Za pomocą wytaczania w półwyrobach o dowolnym kształcie tworzy się otwory o bardzo małych tolerancjach wymiaru, zniekształcaniu kształtu i rozmieszczenia powierzchni, oraz szorstkości. Do obrabiarek tej grupy zalicza się:

W technologii budowy maszyn półfabrykaty, podlegające obróbce, nazywa się półwyrobami. Najważniejszym parametrem części jest jej kształt geometryczny. Kształt, który ma półwyrób, kiedy dostarcza się go do przeprowadzenia pewnej operacji, nazywa się początkowym; półwyrób w swoim stanie początkowym określany jest jako surowy. Ostatecznie obrobiona część nazywa się ?część gotowa? lub po prostu ?część?, posiada ona wymagany kształt. Kształty, które półwyrób przybiera w procesie transformacji pomiędzy dwoma roboczymi przejściami, określane są jako formy przejściowe. Rozpatrywanych zmian, zachodzących w geometrycznym kształcie półwyrobu, dokonuje się poprzez usuwanie cząstek materiału drogą mechaniczną. Proces ten określa się jako cięcie. Podczas gdy terminu ?cięcie? używa się w stosunku do procesu cięcia, pojęcie ?obróbka? jest bardziej odpowiednie do obróbki półwyrobu, natomiast pojęcie ?struganie? odnosi się do usunięcia warstwy materiału.